همشهری آنلاین- مرضیه موسوی: 133 سال پیش وجود که بدوی خط تلفن مخابراتی پا بوسیله ایران گذاشت و نخستین بستگی تلفنی از ایستگاه ماشین سیگاری تو میدان قیام فعلی تا شهرری استوار شد. آن حزن به واسطه سیم کشی تلفن که تو امتداد مسیر ماشین سیگاری تا شهر ری می‌رفت. حداقل 4 سال طول کشید تا خطوط تلفن محدوده دیگری داخل تهران متد اندازی شود. ابتدا و انتهای خطوط تلفن به ساختمان‌های «تلفنخانه» می‌رسید؛ خانه‌هایی که در سال‌های نخست ورود تلفن بوسیله ایران، محل مراجعه مردم بودند تا تماس تلفنی با شهر مورد نظر پایدار کنند و بعدها که تک و توک اعیان و متمولان صاحب خطوط تلفن شخصی شدند، وفاق‌ها را به این خطوط وصل می‌کردند. تلفنخانه قلهک جایی بود که نخستین تماس تلفنی شمیران به تهران در آنجا ادا شد. کوچه شهید یزدانیان فعلی در محله قلهک همان برزن‌‌‌ای است که ساختمانی تلفنخانه در آن قرار داشت. تلفنخانه قلهک برای برقراری وابستگی تلفنی پادشاه با وزرا و کاخ خسروانی راه اندازی شده وجود تا زمانی که خسرو تو ییلاق شمیران به طریق می‌برد از احوال کاخ بی خبر نماند. تلفن تو سال‌های مبدا ورودش بوسیله ایران بیشتر درون دسترس اعیان وجود و درباریان از آن استفاده می‌کردند. کم کم با گسترش خطوط تلفن در شهرهای مختلف مردم هم بخاطر وفاق با یکدیگر و احوالپرسی از حال یکدیگر از این مایه مخابراتی کاربرد کردند. نخستین شیار تلفن تهران توسط «بوآتل بلژیکی» کشیده شد که بیش از 7 و نیم کیلومتر طول داشت. این فرد بلژیکی امتیاز روش آهن ری را غم داخل اختیار داشت. شریک تلفن ایران سال 1295 خورشیدی توسط کارفرما کیخسرو، پلیس زرتشتی جماعت شورای ملی، راه اندازی و محور نخستین تلفن سراسری در ملک گذاشته شد.